Συντάκτης
Forlini M, Bedi Raman. J Cataract Refract Surg 2021;47:792-801
Η μελέτη αυτή πραγματοποιεί μία συστηματική ανασκόπηση των άρθρων που διαπραγματεύονται τις δύο τεχνικές στήριξης των ενδοφακών σε απουσία του σάκου του περιφακίου. Συγκρίνεται η τεχνική της οπισθοϊριδικής στήριξης (RP-IC) ενδοφακού τύπου Artisan/Verisyse (Ophtec/Abbott), με την τεχνική της σκληρικής στήριξης (SF) ενδοφακών διαφορετικών τύπων είτε με ράμματα, είτε χωρίς.
Η αναδρομική αυτή μελέτη περιέλαβε στο σύνολο 87 άρθρα που είχαν δημοσιευτεί μέχρι τον Δεκέμβριο του 2019. Η συχνότητα των επιπλοκών εξετάστηκε ως δείκτης ασφάλειας της τεχνικής, ενώ η όραση και η διάθλαση ως δείκτης αποτελεσματικότητας.
Η ανασκόπηση των επιπλοκών έδειξε ότι η μετεγχειρητική αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης μετά από ένθεση RP IOL ήταν μικρότερη ή συγκρίσιμη με αυτή που προκαλεί ο SF IOL. Παρόμοια ήταν τα αποτελέσματα που αφορούν την ανάπτυξη γλαυκώματος. Η διασπορά χρωστικής μπορεί να εμφανιστεί και στις δύο τεχνικές.
Η απώλεια ενδοθηλιακών κυττάρων αλλά και το οίδημα του κερατοειδούς ως αποτέλεσμα αυτής της απώλειας ήταν παρόμοια στις δύο τεχνικές.
Η συχνότητα εμφάνισης κυστεοειδούς οιδήματος ωχράς κηλίδος (CME) ποικίλει στις διάφορες μελέτες κυρίως λόγω των διαφορετικών μεθόδων αξιολόγησής του. Ορισμένες μελέτες υποστηρίζουν ότι η σκληρική στήριξη σχετίζεται με μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης CME λόγω της πιο χρονοβόρου και περίπλοκης τεχνικής. Μεγαλύτερο φαίνεται να είναι και το ποσοστό των οφθαλμών που εμφανίζουν μετεγχειρητική φλεγμονή για τους ίδιους λόγους. Επιπλοκές όπως παρεκτόπιση του ενδοφακού, αποκόλληση αμφιβληστροειδούς και υποτονία εμφανίζονται με την ίδια συχνότητα και στις δύο τεχνικές.
Ειδικές επιπλοκές για την ιριδική στήριξη ήταν η παραμόρφωση της κόρης και η ατροφία της ίριδος, ενώ για την σκληρική στήριξη οι σχετιζόμενες με τα ράμματα.
Η αποτελεσματικότητα των δύο τεχνικών είναι συγκρίσιμη, αν και η προβλεψιμότητα της διάθλασης σύμφωνα με μία μελέτη είναι μεγαλύτερη για τους RP-IC IOLs.
Ο χειρουργικός χρόνος είναι σαφώς μεγαλύτερος για τους ενδοφακούς σκληρικής στήριξης καθώς και η καμπύλη εκμάθησης της τεχνικής. Ως αποτέλεσμα η ιριδική στήριξη να είναι μία τεχνική που χρησιμοποιείται συχνότερα. Το μειονέκτημα της τελευταίας είναι ότι απαιτείται μεγαλύτερη κερατική τομή και συνεπώς μεγαλύτερο αστιγματισμό μετεγχειρητικά.
Συμπερασματικά, η μελέτη αυτή καταλήγει ότι οι δύο τεχνικές, ιριδικής και σκληρικής στήριξης, έχουν παρόμοια αποτελέσματα όσο αφορά την όραση μετεγχειρητικά. Η πρώτη όμως φαίνεται να σχετίζεται με καλύτερο προφίλ ασφάλειας και ευκολότερη εκμάθηση.
