Συντάκτης
Zhang J et al. Cataract Refract Surg 2021;47:593-598
Αναδρομική μελέτη που συγκρίνει την ακρίβεια των καινούριων αλλά και των κλασικών τύπων υπολογισμού ενδοφακών σε οφθαλμούς που υποβάλλονται σε συνδυασμένη επέμβαση αφαίρεσης ελαίου σιλικόνης και φακοθρυψίας.
Η μελέτη περιλάμβανε 211 οφθαλμούς εκ των οποί- ων 53 (25,12%) είχαν αξονικό μήκος >26mm. Οι βιομετρία πραγματοποιήθηκε με IOL Master 700 (SS-OCT). Οι φόρμουλες υπολογισμού ενδοφακών που συγκρίθηκαν ήταν οι Barrett UII, Kane, EVO, Ladas SF και από τις κλασικές οι Holladay 1, SRK-T, Hoffer Q και Haigis. Το MedAE (median absolute prediction error), που ορίζεται ως η διαφορά του προβλεπόμενου από το τελικό μετεγχειρητικό διαθλαστικό σφάλμα, ήταν η κύρια παράμετρος σύγκρισης όσο αφορά την ακρίβεια της κάθε φόρμουλας υπολογισμού.
Σύμφωνα με την μελέτη δεν υπήρχαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στο Med AE ανάμεσα στις καινούριες φόρμουλες, με την EVO να έχει τη μεγαλύτερη ακρίβεια (ΜedΑΕ 0,32 D). Ακολουθούν οι BUII με 0,33D, LSF με 0,34D και η Kane με 0,35D. Παρόμοια ήταν τα ποσοστά των οφθαλμών που είχαν prediction error εντός 0,25D, 0,50D και 1,00D για τις αναφερόμενες νεότερες φόρμουλες. Οι τέσσερις κλασικές φόρμουλες είχαν χειρότερα αποτελέσματα σε σύγκριση με τις νεότερες, με ΜedΑΕ 0,39D και μικρότερο ποσοστό οφθαλμών με prediction error εντός 1,00D.
Σε οφθαλμούς με αξονικό μήκος >26mm οι καινούριες φόρμουλες απέδωσαν εξίσου καλά, ενώ οι παλιότερες έδειξαν μία υπερμετρωπική απόκλιση πλην της Haigis. Η απόκλιση αυτή βελτιώθηκε με χρήση της προσαρμογής κατά Wang-Koch.
Ωστόσο, παρά τη χρήση βιομετρίας SS-OCT και τις νεότερες φόρμουλες τα αποτελέσματα στους οφθαλμούς αυτούς υστερούν σε σχέση με τα φυσιολογικά μάτια (81,04%-87,20% vs 97,2% εντός 1,00D από το ΡΕ). Μειονέκτημα της μελέτης αποτελεί η δυσκολία ακριβούς διάθλασης λόγω της πιθανής μειωμένης όρασης των υαλοειδεκτομημένων οφθαλμών μετεγχειρητικά.
Συνοψίζοντας, σε οφθαλμούς που υποβάλλονται σε συνδυασμένη επέμβαση αφαίρεσης ελαίου σιλικόνης και καταρράκτη οι νεότερες φόρμουλες υπολογισμού ενδοφακών δίνουν καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με αυτές προηγούμενων γενεών. Στους οφθαλμούς μεγάλου αξονικού μήκους συνιστάται η προσαρμογή κατά W-K στις παλιότερες φόρμουλες. Η EVO αναδείχτηκε η ακριβέστερη φόρμουλα στους ασθενείς της συγκεκριμένης μελέτης.
