Intraocular Lens Power and Corneal Topographic Change After Pterygium Surgery

Η προοπτική αυτή μελέτη είχε σκοπό να διερευνήσει την επίδραση της αφαίρεσης του πτερυγίου στον υπολογισμό του ενδοφακού και στον κερατικό αστιγματισμό καθώς και το χρονικό διάστημα που πρέπει να μεσολαβήσει προκειμένου να σταθεροποιηθεί ο κερατοειδής. Συμπεριέλαβε 30 οφθαλμούς, που υποβλήθηκαν σε επέμβαση αφαίρεσης πτερυγίου με αυτομόσχευμα. Η μελέτη δε συμπεριέλαβε οφθαλμούς με πτερύγια τόσο ευμεγέθη που εμπόδιζαν την μέτρηση των κερα- τομετρικών με IOL Master 700 και Pentacam. Το μέγεθος του πτερυγίου υπολογίστηκε από φωτογραφίες στη σχισμοειδή λυχνία, ενώ για τη σταδιοποίηση του πάχους τους χρησιμοποιήθηκε η ταξινόμηση κατά Ταn. Ο υπολογισμός του ενδοφακού και τα κερατομετρικά μετρήθηκαν προεγχειρητικά καθώς και 1, 3, 6 και 12 μήνες μετεγχειρητικά. Οι φόρμουλες υπολογισμού που χρησιμοποιήθηκαν για τον ενδοφακό Acrysof IQ ήταν SRK II, SRK-T, Haigis, Hoffer Q, Holladay II & Barrett UII. Στα ίδια χρονικά διαστήματα ελέγχθηκε και η τοπογραφία του κερατοειδούς, ενώ ο αστιγματισμός θεωρήθηκε σταθερός όταν οι μετρήσεις δε διέφεραν παραπάνω από 0,25D σε δύο διαδοχικές επισκέψεις. Οι τιμές meanK προεγχειρητικά ήταν 0,71D χαμηλότερες από τις μετεγχειρητικές στους 12 μήνες και η διαφορά ήταν στατιστικά σημαντική. Η ισχύς του υπολογιζόμενου ενδοφακού ήταν υψηλότερη προεγχειρητικά, ενώ παρατηρήθηκε συσχέτιση μεταξύ της διαφοράς στην ισχύ του υπολογιζόμενου ενδοφακού και το μήκος/εμβαδό του πτερυγίου. Στους 6 μήνες το 80% των οφθαλμών παρουσίαζε σταθερότητα στην ισχύ του ενδοφακού, ενώ σε κανέναν οφθαλμό δεν παρατηρήθηκε μεταβολή στην ισχύ του ενδοφακού >0.50D από τον 6ο στον 12ο μήνα. Τοπογραφικά, μετά την αφαίρεση του πτερυγίου, παρατηρήθηκε μεταβολή στον πρόσθιο κερατικό αστιγματισμό μέχρι και 5D, ανάλογη με το μέγεθος του πτερυγίου. Η μεταβολή στον οπίσθιο αστιγματισμό δεν ήταν στατιστικά σημαντική. H σταθεροποίηση του αστιγματισμού σε οφθαλμούς με <3D ήταν 100% από τον 6ο μήνα, ενώ δεν ίσχυε το ίδιο και για τα μεγαλύτερα πτερύγια. Τα πτερύγια σταδίου 3 χρειάστηκαν κατά κανόνα > 6 μήνες για σταθεροποίηση. Η μελέτη καταλήγει ότι σε συνύπαρξη καταρράκτη και πτερυγίου, η αφαίρεση του καταρράκτη πρέπει να προηγηθεί. Το χειρουργείο του καταρράκτη μπορεί να γίνει το συντομότερο 6 μήνες μετά την αφαίρεση του πτερυγίου, καθώς στο διάστημα αυτό επέρχεται η σταθεροποίηση των κερατομετρικών στους περισσότερους οφθαλμούς. Αν η συνδυασμένη επέμβαση είναι αναγκαία, τότε αναπροσαρμογή της ισχύος του ενδοφάκου πρέπει να μειωθεί από 0,5D μέχρι 1,5D.