Postoperative complication rates in intraocular lens placement and fixation methods for inadequate capsular bag support: review and meta-analysis

Ο σκοπός αυτής της ανασκόπησης ήταν η εκτίμηση των επιπλοκών των διάφορων τεχνικών στήριξης του ενδοφακού σε περιστατικά με ανεπαρκή στήριξη στο περιφάκιο. Στις μεθόδους αυτές περιλαμβάνονται 1. η ένθεση ενδοφακού πρόσθιου θαλάμου, 2. οι ενδοφακοί ιριδικής στήριξης (μπροστά ή πίσω από την ίριδα) και η συρραφή ενδοφακού στην ίριδα και 3. η σκληρική στήριξη με διάφορες τεχνικές με ή χωρίς συρραφή των απτικών. Έγινε ανάλυση των 11 πιο συχνών επιπλοκών (παροδική αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης, μόνιμη αύξηση της ΕΟΠ/γλαύκωμα, παροδικό οίδημα κερατοειδούς, φυσαλιδώδη κερατοπάθεια, ύφαιμα, υποτονία, παρεκτόπιση ενδοφακού, κυστεοειδές οίδημα ωχράς, αιμορραγία υαλώδους, αποκόλληση αμφιβληστροειδούς και αποκόλληση χοριοειδούς). Πιο σπάνιες επιπλοκές δεν αναλύθηκαν. 15 άρθρα χρησιμοποιήθηκαν για την τελική ανάλυση. Το γενικό ποσοστό επιπλοκών δεν ήταν σημαντικά μικρότερο σε κάποια από τις μεθόδους, με την ιριδική στήριξη 4.4%; 95% CI 3.6%-5.4% (P = .150), ένθεση στον πρόσθιο θάλαμο 7.4%; 95% CI, 6.5%-8.4% και σκληρική στήριξη 7.1%; 95% CI, 6.4%-7.9%. Από τις αναφερόμενες επιπλοκές, το παροδικό οίδημα του κερατοειδούς ήταν η πιο συχνή επιπλοκή στην ένθεση ενδοφακού πρόσθιου θαλάμου. Η παρεκτόπιση του ενδοφακού ήταν πιο συχνή στη σκληρική στήριξη, ενώ το κυστικό οίδημα ωχράς παρουσίαζε συγκρίσιμο ποσοστό σε όλες της μεθόδους, το οποίο ήταν σαφώς μεγαλύτερο από αυτό που παρατηρείται σε επεμβάσεις καταρράκτη με ένθεση ενδοφακού στο περιφάκιο. Η μελέτη προτείνει μετεγχειρητικά συστηματική χρήση αντιφλεγμονωδών παραγόντων. Η υαλοειδική αιμορραγία ήταν πιο συχνή στα περιστατικά σκληρικής στήριξης. Αυτό αφορά ιδιαίτερα τους ασθενείς με παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, ασθενείς σε αγωγή με αντιπηκτικά καθώς και άλλες κληρονομικές θρομβοφιλίες, όπου η τεχνική αυτή μπορεί να μην ενδείκνυται. Οι υπόλοιπες επιπλοκές δεν παρουσιάζουν στατιστικά διαφορετικό ποσοστό στις διάφορες μεθόδους. Αδυναμίες της συγκεκριμένης μετανάλυσης είναι ότι οι μελέτες είχαν μικρή παρακολούθηση ασθενών, ενώ η μεθοδολογία σε μερικές από τις μελέτες υστερεί.