Skip to main content
vivliografiko-catch-up-web

Συντάκτης

Ελισάβετ Πατσούρα
Χειρουργός Οφθαλμίατρος,
Γ.Γ. του ΔΣ της ΕΕΕΦΔΧ
Επικοινωνία: epatsoura@hotmail.com

Shady T. Awwad et al. J Refract Surg. 2024;40(9): e583-e594

Η παραπάνω είναι μία προοπτική μελέτη με σκοπό να συγκρίνει τη δημιουργία θολεροτήτων (haze) και το διαθλαστικό αποτέλεσμα σε ασθενείς με εξελισσόμενο κερατόκωνο, οι οποίοι υποβλήθηκαν είτε σε accelerated Cross linking (A-CXL) χωρίς χρήση μιτομυκίνης σε συνδυασμό με wavefront guided transepithelial PRK (WG-tPRK), είτε σε διασύνδεση κολλαγόνου χωρίς φωτοδιαθλαστική κερατεκτομή. Και στα δύο γκρουπ ακολουθήθηκε το ίδιο πρωτόκολλο CXL. Η ανίχνευση των θολεροτήτων έγινε με τη βοήθεια ειδικού λογισμικού χρησιμοποιώντας εικόνες από το OCT. Προϋποθέσεις για τη συνδυασμένη επέμβαση ήταν πάχος κερατοειδούς μεγαλύτερο από 400μm στο λεπτότερο σημείο, ενδοφθάλμια πίεση μικρότερη από 25mmHG, αύξηση κατά 1D των Κ max και απώλεια 2 γραμμών οπτικής οξύτητας τους τελευταίους 12 μήνες. Επιπρόσθετα, στους οφθαλμούς αυτούς θα έπρεπε να παραμένει μετά το PRK τουλάχιστον 350 μm πάχος. Αντενδείξεις για λέιζερ ήταν η ξηροφθαλμία, ουλή στον κερατοειδή, ερπετική νόσος, αυτοάνοσο νόσημα και κερατόκωνος που χρειάζεται άλλη παρέμβαση, όπως δακτύλιοι. Επιπλέον, ελέγχθηκαν η οπτική οξύτητα, τοπογραφικές και OCT τομογραφικές μετρήσεις, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν 1,3, 6 και 12 μήνες μετεγχειρητικά. Συνολικά, η μελέτη περιέλαβε 95 οφθαλμούς, 86 ασθενών με μέτριου βαθμού εξελισσόμενο κερατόκωνο. 52 οφθαλμοί υποβλήθηκαν σε συνδυασμένη επέμβαση, ενώ 43 μόνο σε διασύνδεση κολλαγόνου. Τα δύο γκρουπ είχαν παραπλήσιες παραμέτρους κερατοειδούς προεγχειρητικά. Και τα δύο γκρουπ μετεγχειρητικά παρουσίασαν βελτίωση της καλύτερης διορθωμένης οπτικής οξύτητας, που ήταν μεγαλύτερη στη συνδυασμένη επέμβαση σε σχέση με την απλή (2.5 γραμμές vs 0.7 γραμμές). Η μείωση της Κmax στους 12 μήνες ήταν μεγαλύτερη για το γκρουπ της συνδυασμένης επέμβασης. Οι συνολικές εκτροπές υψηλής τάξης μειώθηκαν περισσότερο στην ομάδα της συνδυασμένης επέμβασης. Η περιοχή της θολερότητας, το υποεπιθηλιακό haze και η αντίστοιχη αντανακλαστικότητα αυξήθηκαν σταδιακά τους τρεις πρώτους μετεγχειρητικούς μήνες για να υποχωρήσουν σταδιακά στους δώδεκα, ενώ τα μεγέθη δεν είχαν στατιστικά σημαντική διαφορά σε καμία χρονική στιγμή και στα δύο γκρουπ. Δεν υπήρχαν διαφορές στο βάθος της demarcation line και στα δύο γκρουπ. Δεν υπήρξαν διεγχειρητικές επιπλοκές σε κανένα γκρουπ, ενώ μόνο ένας οφθαλμός στο σκέλος της συνδυασμένης επέμβασης έχασε 1 γραμμή οπτικής οξύτητας. Μειονεκτήματα της μελέτης αποτελούν το γεγονός ότι συμπεριέλαβε μόνο ήπιας και μέτριας βαρύτητας περιστατικά και ότι η παρακολούθηση περιορίστηκε στον ένα χρόνο. Συμπερασματικά, η μελέτη αυτή καταλήγει ότι η συνδυασμένη επέμβαση WG-TransPRK σε συνδυασμό με CXL χωρίς MMC αποτελεί μία ασφαλή και αποτελεσματική τεχνική.