Quantification of Straylight Induced by Silicone Oil Adherent to Intraocular Lenses of Different Materials

Η μελέτη αυτή βασίστηκε στο δεδομένο ότι το έλαιο σιλικόνης που χρησιμοποιείται στις χειρουργικές επεμβάσεις αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς εναποτίθεται πάνω στους ενδοφακούς με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η όραση του ασθενούς μετεγχειρητικά. Σε αυτήν την πειραματική μελέτη ελέγχθηκε η επίδραση δύο ειδών ελαίου σιλικόνης (βαρύτερο από το νερό Densiron 68 και ελαφρύτερο από το νερό Silyron 2000) στη μετρούμενη πρόσθια διάχυση του φωτός (forward straylight) που είναι ένα μέτρο της διαταραχής της όρασης από σταγονίδια σιλικόνης που εναποτίθενται πάνω στον ενδοφακό. Επιπρόσθετα, ελέγχθηκε κατά πόσο το εγκεκριμένο για χρήση καθαριστικό διάλυμα F4H5 μπορεί να μειώσει αυτό το αποτέλεσμα. Το F4H5 χρησιμοποιείται κατά την επέμβαση αφαίρεσης του ελαίου προκειμένου να καθαριστεί ο ενδοφακός με έγχυση στον πρόσθιο θάλαμο και την υαλοεϊδική κοιλότητα και κατόπιν την έκπλυσή του. Τρία είδη ενδοφακών, Alcon Acrysof IQ SN60WF (Alcon Inc), Zeiss CT Asphina 409M (Carl Zeiss Meditec AG) και PhysIOL Micropure, δύο υδρόφοβοι και ένας υδρόφιλος ακρυλικός με υδρόφοβη επιφάνεια, μετρήθηκαν στο εργαστήριο ως προς το straylight πριν την επαφή με το έλαιο σιλικόνης προκειμένου να υπάρχει μία τιμή αναφοράς. Στη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν 8 ενδοφακοί από κάθε είδος (σύνολο 24) από τους οποίους 12 ενδοφακοί εμβυθίστηκαν σε ελαφρύ έλαιο σιλικόνης και 12 εμβυθίστηκαν σε βαρύ. Το straylight μετρήθηκε σε τρεις χρόνους: πριν την εμβύθιση, μετά και μετά την έκπλυση με το F4H5. Η μέτρηση πραγματοποιήθηκε με το C-Quant straylight meter (Oculus GmbH). Απλή και ηλεκτρονική μικροσκοπία χρησιμοποιήθηκαν για να ανιχνευτούν τα σωματίδια σιλικόνης στους ενδοφακούς καθώς και οι πιθανές αλλοιώσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν στην πρόσθια και οπίσθια επιφάνειά τους. Η μελέτη έδειξε ότι πριν την επαφή με το έλαιο σιλικόνης το μέγεθος του straylight ήταν παρόμοιο και για τα τρία είδη φακού. Μετά την εμβύθιση παρατηρήθηκαν περισσότερα κολλημένα σταγονίδια στον υδρόφιλο παρά στους υδρόφοβους ενδοφακούς. Μετά την επαφή με το έλαιο, το μετρούμενο straylight, όπως ήταν αναμενόμενο, αυξήθηκε με τη μεγαλύτερη διαφορά να παρατηρείται ανάμεσα στα δύο είδη των υδρόφοβων φακών median straylight 49.43 vs 15.09 deg2/sr for PhysIOL vs Alcon, P = .01. Αυτή η διαφορά μπορεί να οφείλεται και σε άλλα χαρακτηριστικά πέρα από την υδροφοβικότητα, όπως η λεία επιφάνεια του ενδοφακού κ.λπ. Ο καθαρισμός με F4H5 αν και μείωσε το straylight, δεν το χαμήλωσε στα επίπεδα της μέτρησης αναφοράς. Και εδώ η μείωση εξαρτήθηκε από το είδος του ενδοφακού, με τον υδρόφιλο ενδοφακό να εμφανίζει τις μεγαλύτερες τιμές. Οι παρατηρήσεις ήταν αντίστοιχες και για τους δυο τύπους ελαίου σιλικόνης. Τα αποτελέσματα της μελέτης υποδηλώνουν ότι οι τιμές του straylight που παρατηρείται από την εναπόθεση σταγονιδίων σιλικόνης μπορεί να είναι εξίσου υψηλές με αυτές που προκαλούνται από άλλες διαταραχές του φακού όπως η ασβεστοποίηση με αποτέλεσμα να μειώνεται η οπτική λειτουργία. Η χρήση του F4H5 μπορεί να μειώσει αλλά όχι να εξαλείψει τα σωματίδια σιλικόνης και την διάβρωση που μπορεί αυτά να έχουν προκαλέσει. Αυτή η επίδραση στην όραση μπορεί εσφαλμένα πολλές φορές να αποδοθεί στην ιδιαίτερη παθολογία των χειρουργημένων με ένθεση σιλικόνης οφθαλμών. Συμπερασματικά, η αύξηση του straylight από τα σταγονίδια σιλικόνης είναι μεγαλύτερη από αυτή που αναγνωρίζεται κλινικά. Η επίδραση εξαρτάται από το υλικό του ενδοφακού με τα υδρόφοβα υλικά να επηρεάζονται λιγότερο.