Visual Outcomes According to Age After Bilateral Implantation of Trifocal Intraocular Lenses

H αναδρομική αυτή μελέτη θέλησε να διερευνήσει την επίδραση της ηλικίας στην όραση των ασθενών μετά από την αμφοτερόπλευρη ένθεση τριπλοεστιακών ενδοφακών. 290 ασθενείς χωρίς συνυπάρχουσα παθολογία (580 οφθαλμοί) υποβλήθηκαν σε μη επιπλεγμένη ένθεση τριπλοεστιακών ενδοφακών RayOne IOL (Rayner). Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε 5 ηλικιακά γκρουπ: 45- 49, 50- 54, 55-59, 60-64, 65-65+ ετών. Ελέγχθηκε η μη διορθωμένη (UDVA) και διορθωμένη (CDVA) όραση για μακριά (5m), και η μη διορθωμένη όραση (UNVA) για κοντά (40cm) στις 6 και 10 εβδομάδες μετά την επέμβαση. Επίσης, ελέγχθηκε το καλύτερα διορθωμένο ετερόπλευρο και αμφοτερόπλευρο defocus curve από +1 με -4D ανά 0,50D διάστημα. Μετεγχειρητικά οι ασθενείς απάντησαν σε ένα βαθμονομημένο ερωτηματολόγιο που αφορούσε ανεπιθύμητα συμπτώματα λόγω της ένθεσης των ενδοφακών και ικανοποίηση μετεγχειρητικά. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης η μέση UDVA, UNVA ήταν καλύτερες για τα νεότερα ηλικιακά γκρουπ σε σχέση με αυτό των 65-65+, με μεγαλύτερο ποσοστό να πετυχαίνει 20/20 (74% vs 51%). Αντίθετα οι διαφορές αυτές δεν παρατηρήθηκαν στη CDVA, όπου τα ποσοστά ήταν συγκρίσιμα. Το μετεγχειρητικό υπολειπόμενο διαθλαστικό σφάλμα ήταν συγκρίσιμο σε όλα τα ηλικιακά γκρουπ. Η ετερόπλευρη VA ήταν καλύτερη για το γκρουπ 45-49, σε defocus +0.50, -1.00, -1.50, και -3.00D, ενώ η αμφοτερόπλευρη στις 1.00, +0.50, -1.00, και -3.00D, σε σχέση με τους 65-65+. Ανάμεσα στα γκρουπ δεν υπήρχε διαφορά όσον αφορά τα φωτοπικά φαινόμενα και την εξάρτηση από τα γυαλιά. Σύμφωνα με τη μελέτη, η χειρότερη οπτική οξύτητα στις μεγαλύτερες ηλικίες μπορεί να οφείλεται στη μικρότερη ικανότητα νευροπροσαρμογής καθώς και τη μείωση του contrast sensitivity, αν και το τελευταίο δεν ελέγχθηκε στη μελέτη. Παρόλα αυτά, η ικανοποίηση στις μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες ήταν αντίστοιχη με αυτή των μικρότερων, γεγονός που σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε η ηλικία να λειτουργεί αποτρεπτικά, με την προϋπόθεση ότι έχει γίνει ενδελεχής προεγχειρητικός έλεγχος για τον αποκλεισμό άλλης παθολογίας. Τα μειονεκτήματα της μελέτης είναι η αναδρομική της φύση, η χρήση ενός μόνο μοντέλου τριπλοεστιακού ενδοφακού και το ηλικιακό εύρος μέχρι 71 έτη. Έτσι δεν μπορεί να καταλήξει αν τα ίδια συμπεράσματα θα ίσχυαν για ασθενείς μεγαλύτερους από αυτήν την ηλικία. Συμπερασματικά, η μελέτη καταλήγει ότι οι πιο ηλικιωμένοι ασθενείς με καταρράκτη αν και έχουν χειρότερη όραση μετεγχειρητικά σε σχέση με τους νεότερους, αυτή είναι μέσα στα αποδεκτά όρια καλής όρασης επομένως δεν πρέπει να αποκλείονται από την ένθεση τριπλοεστιακού ενδοφακού.